De aanleiding om een boek te schrijven is dat Marzoug altijd al zijn levensverhaal wilde opschrijven.

Tijdens zijn ziekzijn heb ik met hem het plan opgevat om dit samen op te schrijven.

Natuurlijk was daar helemaal geen tijd meer voor. Maar ik heb het daarna niet meer los kunnen laten.

Ik bleef met veel vragen zitten. Hoe heeft het zover kunnen komen? Waarom is ons niet meer tijd gegund?

Afscheid nemen van je dierbare, hoe doe je dat in godsnaam? En wat betekent eigenlijk dood,

wat is leven en wat gebeurt er als ik dood ben? Waarom zijn de meeste mensen hier

zo bang voor? En waar draait het in het leven écht om?

Marzoug geloofde erin dat gebeurtenissen in je leven niet zomaar willekeurig plaatsvinden.

Het zijn mogelijkheden om jezelf wakker te schudden en te transformeren. Dit vertelde Marzoug

 In een van onze eerste ontmoetingen. Daarin vonden we elkaar. In een gezamenlijke zoektocht

 bracht het onze verschillende werelden waar we uitkwamen steeds dichter bij elkaar.

Door zijn verlies raak ik onze unieke relatie kwijt, onze grapjes, onze gewoontes en onze taal.

En zodra het ‘wij’ verdwenen is, dondert het ‘ik’ in elkaar. Maar is dat werkelijk zo? Wat is sterven

eigenlijk? Gaat onze relatie niet gewoon door in een andere realiteit?

Het leven verandert voortdurend. Langzaamaan komen de puzzelstukjes bij elkaar en besef ik

dat iets nooit verloren gaat. Wat ik in Marzoug zie, bestaat ook in mezelf en omgekeerd.

‘Ik ben jou en jij bent mij.’ We zijn allemaal met elkaar en alles verbonden.

Maar durf ik me hieraan ook over te geven?