Home

Mijn levensmotto is dat ik elke dag mag omarmen met liefde,

elk moment in mijn leven is een kostbaar moment. Vertrouwen op het onbekende,

het niemandsland waarin ik me begeef, wetende dat hierin de goddelijke liefde ligt besloten.

En ik besef dat de hemel niet ergens anders is, maar hier in mij. Liefde is eeuwig en

kan niet worden verbroken. In die zin bestaat de dood eigenlijk niet.

Iedereen krijgt in het leven vroeg of laat met verlies en rouw te maken. Als een

geliefde sterft, valt de grond onder je voeten weg. In het begin

is de schok meestal groot en lijkt er verder helemaal niets te gebeuren. Er is alleen

maar die grondtoon van verdriet. Totdat je je gaat realiseren dat

iemand echt niet meer terugkomt en bovengenoemde vragen op kunnen komen.

Afscheid nemen van een dierbare, voor altijd, voorgoed. Hoe doe je dat in

godsnaam? Ik sta met lege handen. Want wat betekent eigenlijk dood,

wat is leven en wat gebeurt er als ik dood ben? Waarom zijn de meeste mensen

hier zo bang voor? Van het ene op het andere moment

voelde ik me in deze zee van vragen terecht komen

(Uit ‘Spelen met de golven’). 

Het verlies kan ook andere vormen aannemen, te denken valt aan een scheiding,

verlies van werk, overlijden van een huisdier, verlies van een kind

of je gezondheid. Soms gaat het ook om gemiste kansen of veranderingen in de

wereld die rouw met zich meebrengen. Wat is geweest komt niet

meer terug of je rouwt om iets wat niet is gebeurd. 

Rouw kan voelen alsof je verdrinkt in een zee van emoties, de ene

hoge golf komt na de andere. Het lijkt alsof je een stuk

van jezelf kwijt bent. Je voelt je niet meer dezelfde persoon

die je was voor jouw grote verlies.

Maar wie ben jij nu dan wel?

Wie we liefhebben, waar we ons aan hechten, maakt ons mede tot wie we zijn.

Rouw gaat daarom om meer dan alleen verlies. Je wordt

geconfronteerd met jezelf en kunt in een totale identiteitscrisis komen. Dat

heeft te maken met het loslaten van het oude, terwijl het nieuwe er nog niet is.

Je hebt ook nog geen zicht op wat het nieuwe zou kunnen zijn. Je komt

in een soort niemandsland terecht. Je komt je in een wirwar van emoties terecht.

Behalve verdriet kun je ook boosheid, angst, teleurstelling,

schuldgevoel en andere emoties ervaren.

Opeens voelt alles anders. Je hebt het gevoel vast te zitten.

Je voelt je leeg, het is enkel het gemis dat als een last op je drukt.

Je kunt je niet concentreren, alles wat je doet kost heel veel energie.

Je raakt verward en kampt met schuldgevoelens.

Niets heeft nog betekenis. Het voelt als een eenzame

zoektocht hoe hier weer uit te komen.

Alles beweegt, verschuift, verandert, niets blijft hetzelfde. De essentie van het

leven is nu juist verandering. Verlies hoort daarom bij het leven, maar

dat maakt het nog niet makkelijk om hier mee om te gaan. Je hoofd zegt loslaten,

maar je hart zegt iets heel anders. We houden graag vast aan dat wat we

kennen en wat vertrouwd is. Op de plek van niet-weten kan het spannend

en onveilig aanvoelen, er kunnen ongemakkelijke gevoelens en sensaties

omhoog komen. Waar het om gaat, is dat je je hier niet tegen verzet. Het vraagt

heel veel moed om in die kwetsbaarheid aanwezig te zijn.

Rouw is als de zee. Het komt in golven op als eb en vloed. Soms

stormt het en overspoelen de golven je, dan weer zijn ze kalm

en rustig. In diepe rouw lijk je alleen maar die ene hoge

golf te zijn geworden, de verbinding met de zee ben je kwijt.

Maar we zijn niet alleen maar die ene golf, daaronder zit de

diepe impact van de zee.

Rouw is daarom hard werken en een proces dat eigenlijk nooit helemaal af is.

De golven van verlies of verdriet zullen altijd blijven komen, maar

de diepste realiteit is dat we niet die golven zijn. Ik nodig je uit om mee te

deinen met deze golven van verlies en vertrouwd te raken met de ruimte tussen

de golven. De stilte opzoeken en de leegte durven voelen. Keer op keer

kom ik erachter dat juist in de stilte, in het niet-weten, de

grootste schat verborgen ligt.

Wil jij weer in beweging komen na verlies?

Durf jij op zoek te gaan naar wie jij werkelijk bent en wat jou bijzonder en uniek maakt?

Of zoek je een veilige plek waar je jouw verhaal met anderen kunt delen?

Graag help ik je hierbij.

Daarna zul je je emotioneel stabieler, krachtiger en levenslustiger in het leven komen te staan.

Jij zult zelf de stappen moeten zetten, maar je hoeft het niet alleen te doen.

ZIE HIERONDER MIJN AANBOD

DE NATUUR ALS SPIEGEL

Bij natuurcoaching gebruik ik de natuur als metafoor, als spiegel. Ons leven is,

net als de natuur, altijd in beweging. Natuurcoaching helpt om die

beweging weer in gang te brengen. Je gaat ervaren hoe de natuur met loslaten

omgaat en jou er aan herinnert dat jij ook natuur bent. 

Het valt me op hoe in de natuur alles als vanzelf lijkt te gaan, hoe

gemakkelijk de natuur loslaat wat het niet meer nodig heeft. Zonder

een enkele gedachte, maar gewoon omdat het nodig is. En in de

eerstvolgende lente zien we als vanzelf de prachtige knoppen weer

verschijnen en komen nieuwe bladeren weer tot volle bloei

(Uit ‘Spelen met de golven’).

“CHI NENG QIGONG HIELP MIJ HET VERLIES VAN MIJN MAN TE VERWERKEN”

Rond 2014 ben ik voor het eerst in aanraking gekomen met Chi Neng Qigong.

Maar eerst na het overlijden van mijn man in augustus 2017 ben ik het intensiever gaan

beoefenen. Zijn overlijden voelde als een hele hoge golf en heeft mijn leven voorgoed

veranderd. Ik moest in de ruimte zien te komen voorbij mijn gedachten.

De stilte opzoeken en de leegte durven voelen.

Meebewegen met dat wat er is, in het hier en nu.

Mezelf hieraan overgeven en wat niet goed voelt loslaten.

Achter de golven is er een zee van ruimte!

We kunnen er een beetje mee spelen, want de diepste realiteit is dat we niet

die golven zijn. Het is de verbinding onder die golven. We zijn de diepe stilte

die altijd blijft, wat er ook in en om ons heen in de wereld gebeurt. Dit is ons thuis

waarop we altijd kunnen terugvallen en waarin groei plaatsvindt.

"Je bent geen druppel in de oceaan,

je bent de gehele oceaan in een druppel."

Rumi

De bewegingen van Chi Neng Qigong helpen mij hierbij. Het opent de ruimtes

waar alles weer mag stromen. Voor mij is het nu een manier van leven geworden.

Het gaat veel verder dan alleen het doen van de fysieke bewegingen.

Door de bewegingen keer op keer te herhalen, kan de qi gaan stromen.

En dat voel ik ook. Er komt meer ruimte in mijn lichaam en in mijn hoofd.

Waar ik eerst altijd heel erg in mijn hoofd zat, voel ik nu veel meer innerlijke rust

en balans in mijn leven. Het wordt makkelijker om mee te stromen

met de flow van het leven. Dit wil ik graag verder ontwikkelen en uitdragen!

EEN (V)ROUW(EN)CIRKEL WAARIN JE GEZIEN EN GEHOORD WORDT

Een veilige warme plek waar ieder haar verhaal kan doen. 

Bij rouw en verlies kun je meegesleurd worden door hoge golven. Maar je leert op

gegeven moment de beweeglijkheid van de golven kennen, ze worden dan minder diep.

Hiervoor moet je wel eerst in het diepste diepe zijn geweest, je durven overgeven

aan de ruimte tussen de golven.

Een (v)rouwcirkel vormt hiervoor een veilige warme plek waar ieder haar verhaal kan doen.

Het is een cirkel voor rouw in de brede zin van het woord. Rouw kan gaan over mensen

waar je afscheid van hebt moeten nemen. Maar het kan ook gaan over dingen die zijn

geweest of om dingen die anders zijn gelopen dan je je had voorgesteld.

Ik werk met het Labyrinthoss Rouwkwartet dat gebaseerd is op de Verliescirkel.

Aan de hand van de stappen in de Verliescirkel zijn thema’s aan het kwartet toegevoegd,

die als ingang kunnen dienen voor een gesprek of nieuwe inzichten.

De stappen in de Verliescirkel verlopen cyclisch zoals de seizoenen. In de lente wordt

het nieuwe leven verwelkomd, in de zomer ontstaan de stevige wortels die tot

hechting leiden, alles groeit en rijpt. De herfst is het seizoen van het afscheid,

de bladeren laten los. De natuur maakt zich op voor de winter. De seizoenen

hebben elkaar nodig om weer tot leven te komen. Het steeds opnieuw doorlopen

van deze cyclus geeft ons de mogelijkheid te worden wie we in potentie zijn.

Rouw is net als het leven dus geen lineair proces. Het is een continu proces van ontwikkeling,

verandering en groei. Het gaat om het bewegen tussen ontkennen en erkennen,

tussen naar het verlies toegaan en ervan weggaan, tussen openen en sluiten.

Geleidelijk aan wordt het verlies steeds meer in je leven verweven.

Het belangrijkste is dat we in beweging blijven.

We luisteren zonder oordeel naar elkaar en geven elkaar ook geen ongevraagd advies,

hoe goed bedoeld ook. Er is geen goed of fout, alles mag er zijn.